ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ، ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﻠﯿﻂ ﺳﯿﺮﮎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ
ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺮﺟﻤﻌﯿﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ
ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺷﺶ ﺑﭽﻪ ﻣﻮﺩﺏ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺯﯾﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ
ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻳﻲ ﮐﻬﻨﻪ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﯿـﺰ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧـﺪ . ﺩﻭﺗﺎ
ﺩﻭﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ، ﺩﺳﺖ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ
ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻌﺒﺪﻩ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺻﺤﺒﺖ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ
ﺯﻭﯼ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﺩ.
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﺟﻪ ﺑﻠﯿﻂ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ، ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺑﺎﺟﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺮﺳﯿﺪ:
ﭼﻨﺪ ﻋﺪﺩ ﺑﻠﯿﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ؟
ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻟﻄﻔﺎً ﺷﺶ ﺑﻠﯿﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻭ ﺑﻠﯿﻂ ﺑﺮﺍﯼ
ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ.
ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺑﺎﺟﻪ، ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ . ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﺑﺎﺟﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺑﻠﻴﻂ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ، ﮔﻔﺘﯿﺪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ؟!
ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺑﺎﺟﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺩ
ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ . ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ
ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﺳﻴﺮﻙ ﺑﻮﺩﻧﺪ .
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ
ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻋﻼﻗﻪ ﭘﺸﺖ ﺍﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ .
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﻻﺭﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ
ﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ . ﺳﭙﺲ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ، ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ
ﻣﺮﺩ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺁﻗﺎ، ﺍﯾﻦ ﭘﻮﻝ ﺍﺯ ﺟﯿﺐ ﺷﻤﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ!
ﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ
ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ، ﮔﻔﺖ: ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ ﺁﻗﺎ.
ﻣﺮﺩ ﺷﺮﯾﻔﯽ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮﺩ،
ﮐﻤﮏ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ...
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺳﯿﺮﮎ ﺷﺪﻧﺪ، ﻣﻦ ﻭ
ﭘﺪﺭﻡ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺻﻒ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ
ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪﺭﻱ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﻥ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺳﻴﺮﻛﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﺮﻡ
ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ .
ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺁﻧﻜﻪ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺑﻤﯿﺮﯾﻢ ....